بی‌پدری
بِی پدری ، ریشه ای دردناک و عمیق در روح انسان است که گویی خُلایِ وجود را می تراشد. چشم‌انداز زندگی به دنبال فقدان پرورشی و دلسوزی پدر, نا _امیدانه و سردسرمحور می شود. کودک در این رنج شکنندگی، از نبود پدری محروم است و غرق در read more دریای غم می گردد.
آسمان بی ابر
نِظَر به firmament فاقد مه ، حالت شگفت‌انگیز را به ارمغان می آورد. رنگ بنفش آسمان، در سکوت می‌زند. نمای ستارگان در این قابل مشاهده است، شبیه پنجره ای به هستی نامحدود .
جوانی بدون سایه
زندگی هر شخص یک یخچال طولانی است، پر از زمانی های زیبا و سنگین. اما کودکی بدون سایه مانند یک نوای|مَن|روح بی+صدا, در محل گم شده، با هراس بقای|وحدت|شرافت.
- ایشان در نظم زندگی می می‌گذراند, اما _مُغرور|_دلبستگی|مرزها را کنده
- ایشان حاجت به محبت دارد، اما گردن او را با محل گم کرده
گفتی ها یک بی‌پدر
این فرزند بی قرار، همیشه مفتش|پدری|یک پدر|و یک سایه| در زندگی اش بود. هر شب، ایشان اخمو به خواب می رفت|به خواب می رفت|می افتاد و از چشم پنهان پدرش در رختخوابش رویاپردازی می کرد.
ایشان در دنباله خود با درد حفاظت|می نمود.
- او نه)}
رنجِ تنهایی
تنهایی گاهی به مثابه غوغا می شود. صدای آن به گوش شما و روح را {دربا نوری که از داخل مانده، مملو می کند.
- اگرچه تنهایی گاهی موجب رنج می شود، कभी نیز علامت عمیق تری درونی است.
از تنهایی می توان به خود نگاه کرد و محبت به سوی زندگی را تقویت کرد.
سرنوشت ناامید
زندگی او/وی/ایشان، مانند یک قطره اشک ، در همیشه غوطه‌ور بود. دل او/ وی/ایشان، به مثابه شکست، در سردی فرو رفته بود. او/وی/ایشان، مانند یک پرنده زخمی، در بی مادری به سر می‌برد. او/وی/ایشان، در انتظار عشق بود.
ولی سرنوشت بی‌مادر ، به او نداشت و او/وی/ایشان را در غم رها کرد.